Φωτογραφίες και κείμενο
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Ακόμα ένας ιστορικός ναός του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται γύρω στα 1788 βρίσκεται στο παλαιό χωριό της Αγίας Παρασκευής του νομού Κιλκίς, στους πρόποδες του Μπέλλες. Χαρακτηρίζεται από πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο-ότι απέμεινε, στον οποίο κυριαρχεί η παραδοσιακή εικονογραφία των αρχών του 19ου αιώνα. Χτίστηκε από τους Βούλγαρους που κατοικούσαν εκείνη την περίοδο στην περιοχή.
Αρχικά οι νεοφερμένοι Έλληνες πρόσφυγες του 1922-23 χρησιμοποίησαν τη Βουλγάρικη εκκλησία της περιοχής ως είχε. Γρήγορα όμως εγκαταλείφτηκε και ερήμωσε. Σωστό ερείπιο επί χρόνια, παρέμενε απροστάτευτο στα στοιχειά της φύσης αλλά κυρίως στη βορά των διαφόρων ιερόσυλων κλεφτών της περιοχής. Αφαιρέθηκαν εικόνες και πολλά ιερά κειμήλια.
Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και την κάθοδο των προσφύγων στο σημερινό χωριό της Αγίας Παρασκευής, στα 1959 άρχισε το χτίσιμο της νέας εκκλησίας που εγκαινιάστηκε το 1981
Τα τελευταία χρόνια με πρωτοβουλία των κατοίκων του χωριού αναστηλώθηκε η παλαιά εκκλησία στους πρόποδες του Μπέλλες και επαναλειτουργεί, κυρίως την ημέρα της γιορτής του Αγίου.
Το 1978 επισκεφθήκαμε την περιοχή και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με τον φίλο μου τον Δημήτρη Τσιφτσόπουλο-παιδιά τότε, από περιέργεια περισσότερο- εσωτερικά και εξωτερικά του μισογκρεμισμένου τότε ναού. Έπρεπε να σκύψεις για να μπεις μέσα από την γκρεμισμένη είσοδο. Θυμάμαι ακόμα τις υπέροχες τοιχογραφίες στους τοίχους και την οροφή, τις επιγραφές και τα ονόματα των Αγίων στη Βουλγάρικη γλώσσα, τα σπασμένα στασίδια, αλλά και τους γκρεμισμένους τοίχους και τον βανδαλισμό που επικρατούσε στο χώρο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες αυτές δεν υπάρχουν-χάθηκαν.
Το εκκλησάκι του 1788-εκκλησία σήμερα, βρίσκεται στα βόρεια, έξω από το χωριό της Αγίας Παρασκευής, στο δρόμο προς το Μπέλλες. Οι παλιές τοιχογραφίες και η μαγευτική θέα προς τη Δοϊράνη και τον κάμπο των Μουριών το καθιστούν πόλο έλξης για όσους γνωρίζουν αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό.
Αρχικά οι νεοφερμένοι Έλληνες πρόσφυγες του 1922-23 χρησιμοποίησαν τη Βουλγάρικη εκκλησία της περιοχής ως είχε. Γρήγορα όμως εγκαταλείφτηκε και ερήμωσε. Σωστό ερείπιο επί χρόνια, παρέμενε απροστάτευτο στα στοιχειά της φύσης αλλά κυρίως στη βορά των διαφόρων ιερόσυλων κλεφτών της περιοχής. Αφαιρέθηκαν εικόνες και πολλά ιερά κειμήλια.
Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και την κάθοδο των προσφύγων στο σημερινό χωριό της Αγίας Παρασκευής, στα 1959 άρχισε το χτίσιμο της νέας εκκλησίας που εγκαινιάστηκε το 1981
Τα τελευταία χρόνια με πρωτοβουλία των κατοίκων του χωριού αναστηλώθηκε η παλαιά εκκλησία στους πρόποδες του Μπέλλες και επαναλειτουργεί, κυρίως την ημέρα της γιορτής του Αγίου.
Το 1978 επισκεφθήκαμε την περιοχή και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με τον φίλο μου τον Δημήτρη Τσιφτσόπουλο-παιδιά τότε, από περιέργεια περισσότερο- εσωτερικά και εξωτερικά του μισογκρεμισμένου τότε ναού. Έπρεπε να σκύψεις για να μπεις μέσα από την γκρεμισμένη είσοδο. Θυμάμαι ακόμα τις υπέροχες τοιχογραφίες στους τοίχους και την οροφή, τις επιγραφές και τα ονόματα των Αγίων στη Βουλγάρικη γλώσσα, τα σπασμένα στασίδια, αλλά και τους γκρεμισμένους τοίχους και τον βανδαλισμό που επικρατούσε στο χώρο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες αυτές δεν υπάρχουν-χάθηκαν.
Το εκκλησάκι του 1788-εκκλησία σήμερα, βρίσκεται στα βόρεια, έξω από το χωριό της Αγίας Παρασκευής, στο δρόμο προς το Μπέλλες. Οι παλιές τοιχογραφίες και η μαγευτική θέα προς τη Δοϊράνη και τον κάμπο των Μουριών το καθιστούν πόλο έλξης για όσους γνωρίζουν αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου