ΟΙ ΠΕΤΡΟΧΤΙΣΤΕΣ ΒΡΥΣΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ
...κάποτε υπήρχαν δύο, ακόμα και τρεις βρύσες σε κάθε χωριό της περιοχής. Χτίστηκαν μετά το 1930 από τους πρόσφυγες για την εξυπηρέτηση των κατοίκων, λόγω έλλειψης δικτύου ύδρευσης.
Έπινες ελεύθερα νερό-πάντοτε δροσερό και άφθονο-και πότιζες και τα ζωντανά σου. Με το πλεόνασμα του νερού πότιζες και τον κήπο με τα ζαρζαβατικά σου, δωρεάν. Σήμερα το πληρώνεις!
Ξαφνικά, προς το τέλος της δεκαετίας του '70, ως διά μαγείας έφτασε ο "πολιτισμός" και στα μέρη μας.
Στην αρχή σταμάτησε να τρέχει το νερό και μετά από λίγο καιρό γκρέμισαν και τις βρύσες.
Άραγε ποιόν θα ενοχλούσαν εάν υπήρχαν στις μέρες μας; Νομίζω η μοναδική που υπάρχει σήμερα, βρίσκεται στη Μικρόβρυση.
Πιστεύω, χωριό που δεν έχει, έναν πλάτανο στην πλατεία του-αν έχει απομείνει και δεν έγινε παιδική χαρά-μια βρύση να τρέχει όλες τις μέρες του χρόνου, και ένα έστω ποταμάκι-αν όχι ποτάμι-να κυλάει στη μέση του χωριού, δεν είναι χωριό αλλά κακό αντίγραφο μικροαστικής κωμόπολης.
Σε αυτή και άλλες παρόμοιες καταστροφές-και πιστεύω είναι πολλές- συνετέλεσαν οι εκάστοτε κοινοτάρχες, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην περιοχή.
Θα μου πείτε, τι έκαναν οι κάτοικοι-ψηφοφόροι, των χωριών!
Τα αρνιά μου ναν' καλά, και του γείτονα ας ψοφήσουν...!!!
Σε 50 χρόνια θα λέμε χωριό και θα εννοούμε αναμνήσεις και όχι τοποθεσία.
Φωτογραφίες και κείμενο
Χρυσόστομος Αργυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου