Μύθοι Του Πόντου

Μύθοι Του Πόντου

Οι Περισσότεροι Από Τους Μύθους Στρέφονται Γύρω Από Τις Εκστρατείες, Τις Μάχες Και Γενικά, Γύρω Από Τον Πόλεμο. Πάνω Σ’αυτόν Τον Καμβά Πλέκονται Οι Ιστορίες Για Τα Κατορθώματα Των Ηρώων. Οι Εξαιρετικοί Αυτοί Άνδρες Προέρχονταν, Κυρίως Από Τον Ευρύτερο Ελλαδικό Χώρο Και Διαδραματίζαν, Πάντοτε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Στη Διαμόρφωση Της Μυθολογίας.
Έτσι, Ο Ποντιακός Μύθος Είναι Αλληλένδετος Με Το Γενικότερο Αρχαιοελληνικό Μύθο, Όπως, Ενδεικτικά, Η Αργοναυτική Εκστρατεία, Ορισμένοι Από Τους Άθλους Του Ηρακλή Κ.Λ.Π.
Όμως Εκτός Από Τον Πόλεμο, Στον Πανάρχαιο Μύθο Κυριαρχεί Και Ένα Άλλο Εξίσου Δυνατό Στοιχείο: Ο Έρωτας. Έτσι Η Νύμφη Φιλύρα Καταφεύγει Στο Νησί Φιλυρηίδα (Που Πήρε Το Όνομά Της) Για Να Αποφύγει Τον Κρόνο Που Την Κυνηγούσε. Τελικά Ο Θεός Την Ανακαλύπτει Και Συνδέεται Ερωτικά Μαζί Της, Μεταμορφωμένος Σε Άλογο. Στο Νησί, Όμως, Καταφθάνει Και Η Γυνάικα Του Κρόνου, Η Ρέα. Η Φιλύρα Αιφνιδιάζεται Και Φεύγει Φοβισμένη Για Το Βουνό Πήλιο Όπου Γεννά Τον Κένταυρο Χείρωνα- Μισό Άνθρωπο Και Μισό Άλογο- Τον Οποίο Ο Ησίοδος Ονομάζει Φιλυρίδη, Από Το Όνομα Της Μητέρας Του. Ο Χείρωνας Θα Συνδεθεί Αργότερα Με Την Αργοναυτική Εκστρατεία, Μεγαλώνοντας Τον Αρχηγό Της, Τον Ιάσωνα.
Η ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Η Εκστρατεία Του Ιάσονα Με Τους Αργονάυτες Στην Κολχίδα (Ανατολικά Της Τραπεζούντας) Για Την Απόκτηση Του Χρυσόμμαλου Δέρατος, Αποτελεί Έναν Από Τους Πιο Δημοφιλείς Μύθους Της Ελληνοποντιακής Αρχαιότητας.
Η Γένεση Του Μύθου Τοποθετείται Στο 13ο Αιώνα Π.Χ. Όταν Ο Φρίξος Και Η Έλλη, Παιδιά Του Βασιλιά Της Βοιωτίας Αθάμαντα Και Της Νεφέλης, Κατέφυγαν Στην Κολχίδα Για Να Σωθούν Από Τις Δολοπλοκίες Της Μητριάς Ινώς, Που Ήθελε Να Εκμαιεύσει Χρησμό Ώστε Να Θυσιαστούν Τα Δύο Παιδιά Προκειμένου, Δήθεν, Να Απαλλαγεί Η Περιοχή Από Την Ξηρασία.
Ο Φρίξος Και Η Έλλη Ταξίδεψαν Πάνω Στη Ράχη Ενός Ιπτάμενου Χρυσόμμαλου Κριαριού Που Τους Χάρισε Η Μητέρα Τους Νεφέλη Για Να Τους Σώσει Από Τη Θυσία. Ενώ Πετούσαν Πάνω Από Την Ευρωασιατική Θάλασσα, Η Έλλη Ζαλίστηκε, Έπεσε Και Χάθηκε Μέσα Σε Ένα Στενό Που Έκτοτε Φέρει Το Όνομά Της (Ελλήσποντος).
Ο Φρίξος Συνεχίζοντας Το Ταξίδι Του Φτάνει Στην Κολχίδα, Όπου Τον Δέχεται Ο Βασιλιάς Αιήτης- Που Κατά Τον Ησίοδο Ήταν Γιος Του Ήλιου- Και Τον Παντρέυει Με Την Κόρη Του, Την Χαλκιόπη. Το Χρυσόμμαλο Κριάρι Θυσιάζεται Στο Δία Και Ο Φρίξος Χαρίζει Στον Πεθερό Του Το Χρυσόμμαλο Δέρας Του. Ο Αιήτης Κρεμά Το Πολύτιμο Δέρας Σε Μια Βελανιδιά, Μέσα Στο Άλσος Του Άρη. Εκεί Το Φύλαγε Ένας Δράκοντας Που Ποτέ Δεν Κοιμόταν. Ο Απολλόδωρος Περιγράφει Σχετικά: Ο Δε Τον Χρυσόμαλλον Κρίον Διί Θύει Φυξιώ, Το Δε Τούτου Δέρας Αιτήτη Δίδωσιν.
Ο ΙΑΣΟΝΑΣ
Αργότερα, Στον Καμβά Του Μύθου Πλέκεται Και Ο Ιάσονας, Γιος Του Αίσονα Και Της Πολυμήδης, Κόρης Του Αυτόλυκου. Στην Ιωλκό Της Θεσσαλίας Βασίλευε Ο Πελίας Που Σφετερίστηκε Το Θρόνο Από Τον Αδερφό Του, Τον Αίσονα. Τα Πράγματα Δυσκόλεψαν Για Τον Μικρό Ιάσονα Κι Έτσι Ο Πατέρας Του, Τον Έστειλε Στον Κένταυρο Χείρωνα, (Γιο Της Φιλύρας Από Τον Κρόνο), Για Να Αναλάβει Την Προστασία Και Την Εκπαίδευσή Του.
Ο Ιάσονας, Όταν Μεγάλωσε, Πήγε Στο Θείο Του Πελία Και Πρόβαλε Αξιώσεις Για Τον Θρόνο Της Ιωλκού. Ο Νεαρός Άντρας Παρουσιάστηκε Φορώντας Μόνο Ένα Σανδάλι Κι Ο Πελίας Τρόμαξε, Επειδή Είχε Προειδοποιηθεί Από Το Μαντείο Των Δελφών Οτι Κινδύνευε Από Τον Άντρα Μονοσάνδαλο.
Ο Πελίας Για Να Απαλλαγεί Από Τον Ιάσονα, Του Υποσχέθηκε Να Του Παραδώσει Τον Θρόνο, Αφού, Όμως, Του Φέρει Το Χρυσόμμαλο Δέρας Από Την Κολχίδα, Πράγμα Που Εθεωρείτο Ακατόρθωτο.
Η ΑΡΓΩ
Ο Ιάσονας Ανέθεσε Την Κατασκευή Ενός Κατάλληλου Για Την Εκστρατεία Πλοίου Στον Αργό, Γιο Του Φρίξου. Η Αθήνα Σχεδίασε Το Πλοίο Κι Έκοψε Με Χάλκινα Εργαλεία Την Ξυλεία Από Το Δάσος Του Πηλίου. Αυτά Τα Ξύλα Δεν Σάπιζαν Ούτε Καίγονταν Από Τη Φωτιά.
Το Πλοίο Πήρε Το Όνομα Αργώ Από Τον Ναυπηγό Του, Τον Αργό, Ή, Κατά Μία Άλλη Εκδοχή, Από Τη Λέξη Αργός Που Σημαίνει Γοργός. Κατασκευάστηκε Για 50 Κωπηλάτες (Απολλώνιος Ρόδιος: Πεντήκορος, Προσαγορευθείσα Υπό Του Κατασκευάσαντος Αργώ), Όμως Ο Αριθμός Τους Διαφέρει Από Συγγραφέα Σε Συγγραφέα. Σύμφωνα Λοιπόν Με Τον Πίνδαρο Είχε 10 Κωπηλάτες, Κατά Τον Απολλώνιο 55, Τον Απολλόδωρο 48, Και Κατ’ Άλλους 28. Ο Όμηρος Ονομάζει Την Αργώ Ξακουσμένη (Αργώ Πασιμέλουσα).
Ο Ιάσονας Που Ήταν Αρχηγός Της Εκστρατείας Πήρε Μαζί Του Ονομαστούς Έλληνες, Όπως: Τον Τιφύ, Ος Εκυβέρνα Την Ναυν, Τον Αργό, Τον Ηρακλή, Το Θησέα, ΤονΟρφέα, Το Μελέαγρο, Τον Πολυδεύκη, Τα Παιδιά Του Βορέα( Θρακικού Ανέμου)Κάλαι Και Ζήτη, Τους Γιους Του Θησέα Δημοφώντα Και Ακάμαντα, Τον Πηλέα, ΤονΕύφημο Και Άλλους.
ΟΙ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΠΕΤΡΕΣ
Η Εκστρατεία Των Αργοναυτών Ήταν Γεμάτη Από Εκπλήξεις, Περιπέτειες Και Κινδύνους. Η Πιο Μεγάλη Δυσκολία Τους Περίμενε Στην Έξοδο Του Βοσπόρου: Το Πέρασμα Από Τις Συμπληγάδες Πέτρες. Επρόκειτο Για Δυό Μεγάλους Βράχους Που Κάθε Τόσο Πλησίαζαν Ο Ένας Τον Άλλον Με Μεγάληταχύτητα Και Χτυπιόντουσαν Μεταξύ Τους, Έτσι, Ώστε Τα Καράβια, Που Δοκίμαζαν Να Περάσουν Ανάμεσά Τους, Τσακίζονταν Και Βούλιαζαν.
Οι Αργοναύτες Απποτάθηκαν Στο Θρακιώτη Βασιλιά Και Μάντη Φινέα Που Τους Συμβούλεψε Να Αφήσουν Να Περάσει Πρώτα, Μέσα Από Τις Πέτρες, Ένα Περιστέρι Και Μόνο Εάν Εκείνο Δεν Πάθαινε Τίποτα, Τότε Να Περάσουν Κι Αυτοί. Ο Εύφημος, Ο Πιο Γρήγορος Απ’ Όλους Άφησε Το Περιστέρι Κι Εκείνο Πέρασε Σώο, Εκτός Από Τα Φτερά Της Ουράς Του Που Κόπηκαν Την Τελευταία Στιγμή. ΄Ετσι Πέρασαν Κι Οι Αργονάυτες, Με Μια Μόνο Ζημιά Στην Πρύμνη Του Πλοίου. Από Τότε Οι Συμπληγάδες Πέτρες Ή Πλαγκτές Ή Κυανές Έμειναν Ακίνητες Κι Έτσι Ο Εύξεινος Πόντος Άνοιξε Κι Έγινε Ασφαλής Για Τα Καράβια.
ΣΤΗΝ ΚΟΛΧΙΔΑ
Όταν, Τελικά Οι Αργοναύτες Έφτασαν Στην Κολχίδα, Ο Βασιλιάς Αιήτης Υποσχέθηκε Να Παραδώσει Στον Ιάσονα Το Χρυσόμμαλο Δέρας, Μόνο Αν Κατάφερνε Να Περάσει Τις Δοκιμασίες Που Θα Του Έβαζε. Συγκεκριμένατου Ζήτησε Να Σκοτώσει Ένα Τρομερό Φίδι(Δράκο), Και Να Σπείρει Τα Δόντια Του Σε Ένα Χωράφι, Οργώνοντάς Το Με Δυο Χαλκοπόδαρους Ταύρους Που Έβγαζαν Φωτιά Από Το Στόμα Τους. Τέλος Να Σκοτώσει Τους Πάνοπλους Γίγαντες Που Θα Ξεπετάγονταν Από Τη Σπορά. (Απολλώνιος Ρόδιος 3,40.9 Κ.Εξ.).
Η Κόρη Του Αιήτη Και Της Ιδυίας, Η Μήδεια, Ερωτεύτηκε Τον Ιάσονα, Ο Οποίος, Με Την Βοήθειά Της, Αλλά Και Με Την Βοήθεια Της Αθηνάς, Χρησιμοποιώντας Ένα Θαυματουργό Φάρμακο, Ζεύει Τους Χαλκοπόδαρους Ταύρους, Σπέρνει Τα Δόντια Του Φιδιού Και Σκοτώνει Τους Σπαρτούς Γίγαντες. Και Πάλι Ο Αιτήτης Αρνείται Να Του Δώσει Το Δέρας, Οπότε Η Μήδεια Κοιμίζει Το Δράκο Που Το Φύλαγε Και , Μαζί Με Τον Ιάσονα Παίρνουν Το Πολύτιμο Δέρας Και Φεύγουν Σπό Την Κολχίδα Κυνηγημένοι Από Τους Κόλχους.
ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ
Ο Ιάσονας, Έπειτα Από Νέες Περιπέτειες Που Τον Κράτησαν 4 Μήνες, Φτάνει Στην Ιωλκό, Παραδίδει Στον Πελία Το Δέρας Κι Έπειτα Πηγαίνει Στον Ισθμό Και Αφιερώνει Την Αργώ Στον Ποσειδώνα. Η Μήδεια, Εκδικούμενη Τον Πελία Που Αρνήθηκε Να Παραδώσει Το Θρόνο, Πείθει Τις Κόρες Του Να Τον Σκοτώσουν. Μετά Το Φόνο Του Πελία Ο Ιάσονας Και Η Μήδεια Εγκαθίστανται Στην Κόρινθο Όπου Αποκτούν Δύο Γιούς, Το Μέρμερο Και Το Φερήτα. Τα Δύο Παιδιά Θα Σκοτωθούν, Αργότερα , Από Την Ίδια Τους Την Μητέρα, Τη Μήδεια, Επειδή Την Είχε Εγκαταλείψει Ο Άντρας Της Ιάσονας.
Το Φρικτό Αυτό Δράμα Θα Εμπνέυσει Τον Ευριπίδη Που Θα Γράψει Τη Γνωστή Τραγωδία “Μήδεια“.
ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΚΟΛΧΙΔΑΣ
Η Αποδικωποίηση Του Μύθου Της Αργοναυτικής Εκστρατείας Οδηγεί Κατευθείαν ΣτοΧρυσάφι Της Κολχίδας. Κατά Την Επικρατέστερη Εκδοχή, Το Βασίλειο Του Αιήτη Βρισκόταν Στην Κοιλάδα Του Ποταμού Φουρτούνα, Στη Ανατολική – Μεταλλοφόρα- Περιοχή Της Τραπεζούντας.
Οι Κάτοικοι Της Κοιλάδας Αυτής Μπορούσαν Να Ανιχνεύσουν Και Να Περισυλλέγουν Ψήγματα Χρυσού, Χρησιμοποιώντας Μια Δική Τους Πρωτότυπη Χρυσοθηρική Μέθοδο: Συγκέντρωναν Δέρματα Προβάτων Και Τα Βύθιζαν Μέσα Στα Νερά Του Ποταμού, Έτσι Που Πάνω Στο Μαλλί Τους Κόλλούσαν, Λίγο-Λίγο, Οι Κόκκοι Του Χρυσού.
Αυτά Λοιπόν Τα Χρυσόμμαλα Δέρατα Και Γενικότερα, Το Χρυσάφι Της Κολχίδας Ήταν Προφανώς, Ο Στόχος Της Αργοναυτικής Εκστρατείας.
ΟΙ ΑΜΑΖΟΝΕΣ
Δίπλα Στις Εκβολές Του Ποταμού Θερμώδοντα, Στον Εύξεινο Πόντο, Βρίσκονταν Η Πόλη Θεμίσκυρα. Εκεί Κατοικούσαν Οι Αμαζόνες, Ένας Λαός Που Αξουσιαζόταν Από Πολεμοχαρείς Γυναίκες, Κόρες Κατά Μία Μυθική Παράδοση, Του Θεού Άρη, Τον Οποίον Λατρέυαν, Όπως Και Την Άρτεμη.
Για Να Τοξεύουν Καλύτερα Οι Αμαζόνες Λέγεται, Οτι Έκοβαν Ή Συμπίεζαν Το Δεξί Τους Στήθος Και Κρατούσαν Το Αριστερό Για Να Θηλάζουν. Σύμφωνα Με Την Εκδοχή Αυτή. Το Όνομα Αμαζών Παράγεται Από Το Στερητικό “Α” Και Τη Λέξη Μαζός (Μαστός), Δηλαδή Α-Μαζόνες. Πολλοί Ερευνητές Δεν Συμφωνούν Με Την Εκδοχή Αυτή: Οι Αμαζόνες Παρουσιάζονται Στις Αγγειογραφίες Με Φυσιολογικό Στήθος.
Την Παράδοση Που Θέλει Τις Αμαζόνες Να Είναι Κόρες Του Άρη Ενισχύει Και Ο Αρκτίνος Ο Μιλήσιος Στο Επικόέργο Του Αιθιοπίς Του Τρωικού Κύκλου. Μιλώντας Για Αυτούς Που Τακτοποίησαν Τον Τάφο Του Έκτορα Αναφέρει:
Ως Οι Γ’ Εμφίεπον Τάφον Έκτορος
Ήλθε Δ’ Αμαζών Θυγατήρ Αλοόφρονος
Κατά Τον Ηρόδοτο, Οι Σκύθες Αποκαλούσαν Τις Αμαζόνες Οιόρπατα, Δηλαδή Φονιάδες Των Ανδρών.
Είναι Γνωστό Οτι Κατά Τον Τρωικό Πόλεμο Ορισμένοι Λαοί Του Πόντου, Ανάμεσά Στους Οποίους Και Οι Αμαζόνες, Ήλθαν Να Βοηθήσουν Τους Αχαιούς. Σύμμαχοι Των Τρώων Ήταν Επίσης, Και Οι Θράκες Και Για Αυτό, Από Πολλούς Μελετητές Και Αναλυτές, Ο Τρωικός Πόλεμος Κατατάσεται Ανάμεσα Στους Εμφύλιους Πολέμους.
Το Βασίλειο Των Αμαζόνων Έφθανε Από Την Πρωτεύουσα Θεμίσκυρα Και Το Ποτάμι Ίρις Εώς Το Ποτάμι Φάσις Της Κολχίδας, Κοντά Στον Καύκασο. Οι Αμαζόνες, Ξεκινώντας Από Τον Πόντο, Έφθασαν Κάποτε Στη Λέσβο Και Στη Σαμοθράκη, Ενώ Μπήκαν Ακόμα Και Στην Αττική.
Αξίζει Να Σημειωθεί Οτι Ο Μεγάλος Ποταμός Της Βραζιλίας, Ο Αμαζόνιος Είχε Πρώτα Το Όνομα Μαρανόν. Το 1541 Ο Ισπανός Εξερευνητής Ορελλάνα Τον Ονόμασε Αμαζόνιο, Επειδή, Εκεί Κοντά Του, Έδωσε Μάχη Με Αυτόχθονες Γυναίκες Που Ήταν Τόσο Γενναίες Και Πολεμοχαρείς, Όσο Και Οι Αμαζόνες Του Πόντου.
Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΙΠΠΟΛΥΤΗΣ
Όταν Η Βασίλισσα Των Αμαζόνων Ιππολύτη- Κόρη Του Άρη Και Της Ορτηρής- Πήρε, Ως Δώρο, Από Το Θεό Πατέρα Της Την Περίφημη Ζώνη Που Ήταν Φορέας Εξουσίας Και Δύναμης Για Τον Κάτοχό Της. Αυτή Η Ζώνη Ζήλεψε Η Αδμήτη, Κόρη Του Μηκηναίου Βασιλιά Ευρυσθέα, Που Ανέθεσε Στον Ήρωα Ηρακλή-Γιο Του Δία Και Της Αλκμήνης- Να Εκστρατεύσει Στον Πόντο Και Να Τη Φέρει Στις Μυκήνες. Ο Ηρακλής Πήρε Μαζί Του Στην Ποντιακή Θεμίσκυρα Του Ποταμού Θερμώδοντα- Όπου Κατοικούσαν Οι Αμαζόνες- Και Άλλα Φημισμένα Παλικάρια, Όπως Το Θησέα, ΤονΤελαμώνα (Πατέρα Του Αίαντα Του Τελαμώνιου), Τον Ιόλαο, Τον Πηλέα Κ.Α.
Η Σύγκρουση Με Τις Αμαζόνες, Γνωστή Ως Η Σημαντικότερη Από Τις Αμαζονομαχίες, Υπήρξε Πολυαίμακτη. Οι Περισσότερες Σκοτώθηκαν, Μαζί Και Η Ίδια Η Ιππολύτη, Ύστερα Από Μονομαχία Της Με Τον Ηρακλή. Τελικά, Ο Ήρωας Διέλυσε Το Στρατόπεδο Των Αμαζόνων Και Πήρε Τη Θεόσταλτη Ζώνη. Αυτός Ήταν Και Ο 9ος Άθλος Του.
Σύμφωνα Με Παραλλαγή Του Μύθου, Ο Ηρακλής Με Τους Συντρόφους Του Αποβιβάστηκαν Χωρίς Αντίσταση Στην Χώρα Των Αμαζόνων, Όπου Τους Δέχτηκε Με Χαρά Η Ιππολύτη Και Προσφέρθηκε Να Δώσει Τη Ζώνη Στον Ήρωα. Τότε Μπήκε Στη Μέση Η Ήρα Που Μεταμορφώθηκε Σε Αμαζόνα Κι Έπεισε Τις Πολεμίστριες Οτι Ο Ηρακλής Και Οι Σύντροφοί Του Ήθελαν Ν’ Αρπάξουν Την Ιππολύτη.
Ακολούθησε Σκληρή Μάχη Με Μεγάλες Απώλειες Από Την Πλευρά Των Αμαζόνων. Κατά Μία Εκδοχή, Κάποια Απ’ Αυτές, Η Αντιόπη, Ερωτεύτηκε Το Θησέα Και Τον Οδήγησε Στην Κατάληψη Της Πολής. Λίγο Αργότερα Το Ζευγάρι Απέκτησε Ένα Γιο, Τον Ιππόλυτο, Ο Τραγικός Θάνατος Του Οποίου Θα Εμπνεύσει Τον Ευριπίδη Να Γράψει Το Γνωστό Δράμα “Ιππόλυτος”.
Ο Θησέας, Παίρνοντας Μαζί Του Στην Αθήνα Την Αντιόπη, Προκάλεσε Την Οργή Των Αμαζόνων Που Πήραν Τα Τόξα Και Τα Βέλη Τους, Τα Ακόντια Και Τις Ασπίδες Τους Και Ξεκίνησαν Για Πόλεμο Εναντίον Της Αττικής. Στρατοπέδεψαν Μπροστά Στις Πύλες Της Αθήνας Και Ρίχτηκαν Σε Μια Αμφίρροπη Μάχη Που Τελικά Κατέληξε Υπέρ Των Αθηναίων.
Πολλές Αμαζόνες Έπεσαν Μαχόμενες Γενναία. Έπεσε Και Η Ίδια Η Αντιόπη Πολεμώντας Πλάι Στο Θησέα. Οι Αθηναίοι, Για Να Την Τιμήσουν, Έστησαν Την Επιτύμβια Στήλη Της Κοντά Στο Ιερό Του Ολυμπίου Δία.
Οι Αρχαίοι Καλλιτέχνες Αποθανάτισαν Με Εικαστικά Έργα Τους Τις Αμαζόνες Του Πόντου: Υπέροχα Ελληνικά Γλυπτά Κοσμούν Τους Ελληνικούς Αρχαιολογικούς Χώρους Αλλά Και Τα Μουσεία Του Εξωτερικού. Στο Βρετανικό Μουσείο Φιλοξενούνται Δύο Ανάγλυφα Έργα Που Εικονίζουν Αμαζονομαχίες Και Προέρχονται Από Τις Ζωοφόρους Του Μαυσωλείου Της Αλικαρνασού Και Του Ναού Του Επικούρειου Απόλλωνα Στις Βάσσες Της Φιγαλείας, Στην Αρκαδία. Επίσης, Στο Βάθρο Του Αγάλματος Του Ολυμπίου Δία, Ο Φειδίας Είχε Παραστήσει Το Θησέα Να Πολεμάει Με Αμαζόνα, Ενώ Ο Πολύκλειτος Φιλοτέχνησε Άγαλμα Αμαζόνας.
Ο ΜΙΘΡΑΣ
Πριν Από Την Εγκατάσταση, Στα Παράλια Του Εύξεινου, Των Πρώτων Ελλήνων Αποίκων- Οι Οποίοι Έφεραν Μαζί Τους Και Τη Λατρεία Των Ολύμπιων Θεών- Οι Γηγενείς Του Πόντου Λάτρευαν Ανατολικές Θεότητες, Όπως Εκείνην Της Μα, Που Ταυτιζόταν Από Τους Κατοίκους Των Ποντιακών Κομάνων Της Καππαδοκίας Με Την Πολεμική Θεότητα Ενυώ. Σχετικά Σημειώνειο Στράβων: Το Της Ενυούς Ιερόν Ην Εκείνοι Μα Ονομάζουσι.
Από Την Αίγυπτο Ήλθε Ο Σάραπις Που Είχε Δεχθεί Και Την Επίδραση Ελληνικών Στοιχείων, Παρουσιαζόμενος Μάλιστα Με Την Τρίαινα Του Ποσειδώνα.
Απ’ Όλους, Όμως, Τους Ελληνογενείς Θεούς Ο Πιο Σπουδαίος Ήταν Ο Μίθρας, Που Εισήχθη Στον Πόντο Από Την Περσία. Δώρο Του Μίθρα Σήμαινε Το ΌνομαΜιθριδάτης Ή Μιθραδάτης- Όνομα Των Εξελληνισθέντων Βασιλέων Που Κυβέρνησαν Το Βασίλειο Του Πόντου (302-63 Π.Χ.)
Ο Μίθρας Εθεωρείτο Θεός Του Ουράνιου Φωτός, Ταυτιζόμενος Προς Τον Ήλιο, Όπως Μαρτυρείται Και Σε Επιγραφές: Ηλιω Μίθρα Ανικήτω. Ήταν Προστάτης Των Πολεμιστών Αλλά Λαο Θεός Της Οσιότητας, Της Δικαιοσύνης Και Της Αλήθειας.
Στα Αγάλματα, Ο Μίθρας Εικονίζεται Να Σκοτώνει Ταύρο (Μίθρας Ταυροκτόνος). Προς Τιμή Του Αφιερώνονταν Τελετές (Μιθρακάνα Ή Ηλίεια) Στις Οποίες Οι Συμμετέχοντες Έπρεπε Να Περάσουν Από Ογδόντα Κολάσεις, Οπότε Ο Μυούμενος- Εάν Επιζούσε- Προχωρούσε Σε Τελειότερες Μυήσεις. Όπως Αναφέρει Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, Ο Από Τραπεζούντος, Στο Έργο Του “Η Εκκλησία Της Τραπεζούντος, Ο Μύστης Ελάμβανεν Αλληλοδιαδόχως Τα Ονόματα Κόραξ, Κρύφιος, Στρατιώτης, Λέων, Πέρσης, Ηλιόδρομος Και Πατήρ, Όστις Ήτο Ο Ανώτατος Βαθμός Της Μυήσεως”. Οι Τελετές Γίνονταν Στους Ναούς Του Μίθρα Που Ήταν Άντρα Και Σπήλαια, Τα Μίθρεια.
Στη Λατρεία Του Μίθρα Εισέδυσε Το Ελληνικό Πνέυμα Και Την Απήλλαξε Από Την Μορφή Και Τις Υπερβολές Που Είχε Στην Περσία Και Σε Άλλες Ασιατικές Χώρες. Κατά Το Χρύσανθο, Στο Παραπάνω Βιβλιο Του, Το Εκ Του Αιγαίου Εκπορευόμενον Και Δια Των Στενών Του Ελλησπόντου Και Του Θρακικού Βοσπόρου Εισδύον Ελληνικόν Πνέυμα Μετέδιδεν Εις Την Θρησκείαν Του Μίθρα, Ως Και Εις Πάσας Τας Ανατολικάς Θρησκείας Την Έμφυτον Αυτώ Ευγένειαν Σκέψεως Και Αισθήματος Και Αξηνθρώπιζε Και Εξηυγένιζεν Αυτάς.
Έτσι Λοιπόν, Ο Μίθρας Είναι Θεός Εξελληνισμένος Όπως, Άλλωστε Και Οι Μιθριδάτες Που Πήραν Το Όνομά Του (Δώρα Του Μίθρα).
(Από Το Βιβλίο “Πόντος Γη Των Τραντέλλενων”)

ΠΗΓΗ http://pontiakilelapa.wordpress.com/